مرد اين بازيچه ديگر نيستم
اين تو و ليلاي تو من نيستم
گفت اي ديوانه ليلايت منم
در رگ پنهان و پيدايت منم
سال ها با جور ليلا ساختي
من کنارت بودم و نشناختي
عشق ليلا در دلت انداختم
صد قمار عشق يک جا باختم
کردمت آواره ي صحرا نشد
گفتم عاقل مي شوي اما نشد
سوختم در حسرت يک ياريت
غير از ليلا بر نيامد از لبت
روز و شب او را صدا کردي ولي
ديدم امشب با مني گفتم بلي
مطمئن بودم به من سر ميزني
در حريم خانه ام در ميزني
حال اين ليلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بي قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو ليلا کشته در راهت کنم